Main Atal Hoon Review: बॉलिवूड बायोपिकच्या मूडमध्ये आहे आणि आपणही. या शुक्रवारी, पंकज त्रिपाठी अभिनीत, रवी जाधव यांच्या मैं अटल हू मधील, भारतातील सर्वात प्रिय नेत्यांपैकी एक, अटल बिहारी वाजपेयी यांचे असाधारण जीवन आहे.
Table of Contents
एखाद्या राजकीय व्यक्तिरेखेचे चरित्र बनवणे नेहमीच अवघड काम असते, विशेषत: जेव्हा अर्धा फोकस त्यांचा भूतकाळ कसा पांढरा करावा आणि स्वच्छ प्रतिमा कशी दाखवावी यावर असते. तरीसुद्धा, अटलबिहारी वाजपेयी (Atal bihari Vajpayee) सारख्या राजकीय दिग्गजांचा विचार केला तर, माजी भारतीय पंतप्रधान ज्यांना सर्वात कमी वादग्रस्त आणि स्वच्छ राजकीय कारकीर्द म्हणून ओळखले जाते, तेव्हा काम खूप सोपे होते. आयुष्यभर वाजपेयींच्या उल्लेखनीय वक्तृत्वाने आणि संघटन कौशल्याने केवळ त्यांच्या समर्थकांचीच नव्हे तर त्यांच्या विरोधकांचीही मने जिंकली.
दोन तासांच्या चित्रपटात अटलबिहारी वाजपेयी यांचे जीवन, त्यांच्या अनेक दशकांच्या राजकीय कारकिर्दीपासून ते महत्त्वाच्या कामगिरीपर्यंतचा सारांश सांगणे हे एक अशक्यप्राय काम आहे.
रवी जाधव यांचा ‘मैं अटल हूं’ हा दिवंगत राजकारण्याच्या जीवनाचा खोलवर विचार करत नाही, तर तो पृष्ठभागावर राहतो कारण ते प्रेक्षकांना वाजपेयींचे जीवन, उल्लेखनीय प्रयत्न आणि राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाचे (RSS) नेते आणि विचारसरणीचे संक्षिप्त विहंगावलोकन देते. राष्ट्रवादी भारतीय जनता पार्टी (भाजप) चे संस्थापक, भारतातील वर्तमान सत्ताधारी पक्ष.
Main Atal Hoon हे अटलबिहारी वाजपेयी यांचे जीवन कसे सांगते
सारंग दर्शने यांच्या अटलजी: कविहृदयाचे राष्ट्रनेत्यांची चरितकहाणी या पुस्तकापासून प्रेरित असलेल्या या चित्रपटात पंकज त्रिपाठी दिवंगत पंतप्रधानांच्या भूमिकेत आहेत.
वाजपेयींच्या कारकीर्दीत घडलेल्या कारगिल युद्धापासून चित्रपटाची सुरुवात होते. चित्रपट नंतर वेळेत परत जातो, तरुण आणि घाबरलेला अटल दाखवतो, जो भाषण देण्याचा प्रयत्न करतो पण स्टेजवरून पळून जातो. आपल्या मुलाला अपमानित आणि लाजलेले पाहून, त्याचे वडील, कृष्ण बिहारी वाजपेयी, ज्याची भूमिका पियुष मिश्रा यांनी केली आहे, त्याला आपल्या शब्दांनी लोकांना कसे प्रभावित करायचे याचे शहाणे शब्द देतात.
कथा वेगाने पुढे जाते, आणि आम्ही तरुण अटल, एक उत्साही RSS सदस्य आणि महाविद्यालयीन विद्यार्थी-कार्यकर्ता पाहतो.
ते कायद्याचे शिक्षण घेतात, त्यांचे संपूर्ण आयुष्य संघासाठी समर्पित करतात, पत्रकार म्हणून काम करतात आणि शब्दांवर मजबूत पकड ठेवून प्रशंसा मिळवतात आणि भेटलेल्या प्रत्येकावर दीर्घकाळ छाप सोडतात.
त्यांच्या आयुष्यातील घटनांमध्ये खोलवर न जाता आणि अनेक प्रश्न अनुत्तरीत न ठेवता, वाजपेयींच्या कविता आणि त्यांच्या शब्दांच्या सिम्फनींच्या पार्श्वभूमीवर बेतलेल्या या चित्रपटात त्यांच्यासारख्या उत्कट आणि प्रमुख व्यक्तिमत्त्वाची कथा सांगण्याची कमतरता आहे.
बायोपिक्समध्ये, आपल्याकडे जे आहे ते सामग्री आहे आणि युक्ती म्हणजे आपण एखाद्या व्यक्तीची कथा किती चांगल्या आणि प्रभावी पद्धतीने सादर करू शकता. राष्ट्रीय पुरस्कार विजेते दिग्दर्शक रवी जाधव यांच्याकडून आलेले, चित्रपटाचे कथन अविचल आहे, ज्यामुळे तो अप्रभावी आहे.
दुसरी गोष्ट जी मला विचित्र वाटली ती म्हणजे चित्रपट कसा रेखाटला गेला; ते थिएटर नाटकासारखे वाटले. आपले संपूर्ण आयुष्य लोकांसमोर घालवलेल्या व्यक्तिमत्त्वावर चित्रपट बनवताना निर्मात्यांनी तो जास्तीत जास्त वास्तववादी ठेवण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे जेणेकरून तो प्रेक्षकांशी अधिक जोडला जाईल. 1996 मधील त्यांचा प्रसिद्ध अविश्वास प्रस्ताव असो किंवा 1977 मधील रामलीला मैदानावरील भाषण असो की अनेक प्रतिष्ठित दृश्ये पुन्हा तयार करण्यात आली. तथापि, पडद्यावर ते अपेक्षित आहे तसे प्रभावित करण्यात अपयशी ठरते.
ऋषी विरमानु-लिखित चित्रपटाचा पूर्वार्ध प्रभाव पाडण्यात अपयशी ठरला. वेगवान कथानक आणि सर्व प्रमुख घटना कव्हर करण्याची घाई यामुळे चित्रपट लक्ष वेधून घेण्यात अयशस्वी ठरतो आणि काही प्रमाणात तो मॅरेथॉनसारखा वाटतो, कथा बुलेट पॉईंटमध्ये धावते. अटलजींच्या जीवनाविषयी आधीच माहिती असलेल्या प्रेक्षकांना हे समजणे सोपे जाईल. परंतु तरुण दर्शकांसाठी, प्रमुख ऐतिहासिक घटना समजून घेण्यासाठी बरेच Google शोध घ्यावे लागतील.
भाजपची स्थापना, बसमधून पाकिस्तानला जाणे आणि पोखरण अणुचाचणी यासारखे अटलच्या आयुष्यातील महत्त्वाचे टप्पे घडले तेव्हापासूनच चित्रपटाची सुरुवात होते.
पण पुन्हा, सर्व गोष्टी कव्हर करण्याच्या घाईत आणि कथानकापासून पात्रांपर्यंत आणि अगदी संगीतापर्यंत सर्व गोष्टींचे अतिनाटकीकरण, त्याला हवा तसा वातावरण निर्माण करता आला नाही.
कागदावर, लेखन समजण्यास सोपे वाटेल, परंतु ते कसे अंमलात आणले जाते हे महत्त्वाचे आहे.
अटल म्हणून पंकज त्रिपाठी (Pankaj Tripathi) कसे आहेत?
पंकज त्रिपाठी (Pankaj Tripathi) हा असाच एक अभिनेता आहे जो जेव्हाही पडद्यावर येतो तेव्हा प्रेक्षकांच्या चेहऱ्यावर साधं हसू आणतो. तो सध्या बॉलिवूडमधील सर्वात अष्टपैलू आणि वास्तववादी अभिनेत्यांपैकी एक आहे. आपल्या विनोदी भूमिकांसाठी ओळखल्या जाणाऱ्या या अभिनेत्याने भारतीय नेत्याची भूमिका साकारण्यासाठी आपली सर्व मेहनत दिली आहे. सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत, प्रत्येक भाषणात आणि संवादात, पंकजने आपल्या अभिनयात प्रत्येक भावना आणण्याचा प्रयत्न केला आहे आणि तो त्याच्या मनापासून कौतुकास पात्र आहे. पण त्याचा अभिनय कमी पडला तो म्हणजे त्याच्या भागाचे लेखन.
बर्‍याच घटनांमध्ये, पंकजच्या कामगिरीवरून असे वाटले की त्याला ओव्हरअॅक्ट करण्यास सांगितले होते, अशा भावना दर्शविल्या ज्या सीनची मागणी नव्हती. पण, पंकजने या भूमिकेला जमेल तसा न्याय दिला आहे.
पंकज व्यतिरिक्त, अटलचे वडील कृष्ण बिहारी वाजपेयी यांच्या भूमिकेत पियुष शर्माची दुसरी कामगिरी उल्लेखनीय होती.
चित्रपटातील इतर सर्व पात्रे वास्तववादी नसून चकचकीत दिसत होती.
अंतिम निर्णय
काय काम करतो हा चित्रपटाचा विषय आहे, म्हणजे अटलबिहारी वाजपेयी. नेत्याचे शब्द, ऐतिहासिक कामगिरी आणि उपक्रम यांची आजवर लाखो भारतीयांनी प्रशंसा केली आहे. आणि या चित्रपटाला एक रॅब वॉच बनवणारी गोष्ट म्हणजे प्रत्येक गोष्टीचे ओव्हरड्रामॅटायझेशन. फक्त आदरणीय नेत्याच्या प्रगल्भ ओळींसाठी हा चित्रपट पहा.
हे देखील वाचा
Salaar At The Worldwide Box Office (13 दिवसांनंतर): प्रभासची मॅग्नम ओपस 600 कोटींच्या आकड्याकडे
Netflix: Kaala Paani season 2 नेटफ्लिक्सवर धडकण्यास सज्ज
Fighter Trailer: Sky’s the Limit for Hrithik Roshan and Deepika Padukone